Persbericht Gemeenten Zuid-Holland luiden noodklok over stapeling huisvestingsopgaven
Steeds minder woningzoekenden kunnen een woning vinden. Daar komt nog de enorme opgave bij om doelgroepen als dak- en thuislozen, uitstromers uit voorzieningen, arbeidsmigranten en vergunninghouders te huisvesten. De wethouders Wonen in Zuid-Holland luiden de noodklok, nu blijkt dat de taakstelling voor de huisvesting van vergunninghouders voor de eerste helft van 2021 is verdubbeld ten opzichte van die voor de tweede helft 2020.
Noodsignaal
De wethouders Wonen in de regio’s Haaglanden, Rotterdam, Holland Rijnland, Midden-Holland, Drechtsteden en Goeree-Overflakkee doen in een brief van 9 december 2020 een dringend beroep op minister Ollongren (BZK) en staatssecretaris Broekers-Knol (J&V) om met hen in gesprek te gaan om nieuwe oplossingen uit te werken. Volgens Robin Paalvast, voorzitter Bestuurlijke Tafel Wonen Haaglanden, is een stevig gezamenlijk signaal noodzakelijk: “In de stedelijke gebieden zijn de opgaven het grootst en de middelen het schaarst. Aan de minister en staatssecretaris de oproep om de verdeling te herzien op basis van regionale druk op de sociale woningmarkt en de opdracht om op korte termijn meer tijdelijke woonruimte te realiseren. Er is behoefte aan meer maatwerk en aanvullende maatregelen om te voldoen aan alle huisvestingsopgaven.”
Voorstellen korte termijn De wethouders vragen de minister en staatssecretaris in de verdeling van de taakstelling van statushouders over de gemeenten en regio’s rekening te houden met de druk op de woningmarkt en vooral met de (on)mogelijkheden van de woningcorporaties. Ook noemen ze de noodzaak de investeringscapaciteit van de corporaties met name in de grote steden te verbeteren. Maar het gaat vooral om de dialoog te openen en samen op zoek te gaan naar creatieve oplossingen!
Maatschappelijk draagvlak
Dringende hulp van ministeries en provincie is nodig want de wethouders zien zich geconfronteerd met een stapeling van opgaven op het gebied van wonen, bovenop de al bestaande opgave. Het gaat om de veranderingen in de zorg, waardoor minder mensen langdurig in instellingen worden verzorgd en de daarmee gepaard gaande opgave van huisvesting van deze mensen die uitstromen uit instellingen. Ook gaat het om de opgave van huisvesting voor dak- en thuislozen en arbeidsmigranten. Bovenop die stapel komt de meer dan verdubbelde opgave rondom vergunninghouders. De huisvesting van deze aandachtsgroepen in combinatie met de druk op de (sociale) woningmarkt zorgt ervoor dat steeds minder woningzoekenden een betaalbare woning kunnen vinden. Deze ontwikkeling heeft een negatieve uitwerking op het maatschappelijk draagvlak voor de huisvesting van deze specifieke doelgroepen.
Schaarse ruimte in de Randstad
De Zuid-Hollandse gemeenten vragen aandacht voor de specifieke ruimtelijke problematiek in de Randstad: stedelijke gebieden zijn veel minder in staat om grotere locaties aan te wijzen of vrij te maken. De ruimte in deze regio’s is schaars en de beschikbare grond beperkt. Een oplossing als het toevoegen van sociale huurwoningen, en van woningen voor de middeninkomens met het oog op de noodzakelijke doorstroming komt niet genoeg van de grond omdat de investeringscapaciteit van de woningcorporaties in de steden beperkt is.
