Tussen hoop en vrees
Er is al heel wat gezegd, bediscussieerd en geanalyseerd over de verkiezingsuitslag van vorige week. Het heeft geleid tot aardig wat tumult, maar daarin ga ik mij niet verder begeven. Het is tenslotte het resultaat van een democratisch proces. En daarmee hebben we te dealen. Maar los van welke coalitie de formatie uiteindelijk oplevert; al ons opbouwende werk van de afgelopen jaren mag niet verloren gaan.
Het zal niet voor het eerst zijn dat een nieuw aantredend kabinet aangeeft dat alles anders moet. Want in de ogen van de nieuwkomers heeft de vorige regering er een puinhoop van gemaakt. Maar alles anders of opnieuw doen, leidt niet zelden tot stagnatie. Zo bezien leven we bij Holland Rijnland een beetje tussen hoop en vrees. Onze hoop is dat alle zaken die goed draaien – het constructieve werk dat we afgelopen jaren verrichtten – behouden blijven. Denk bijvoorbeeld aan onze inzet op het gebied van wonen of de energietransitie. Onze vrees is dat dat niet gebeurd, dat alles inderdaad anders moet.
Welk kabinet straks ook aantreedt, ik hoop dat het wegblijft van het sentiment dat alles wat voorgangers hebben gedaan per definitie verkeerd is. Een nieuwe regering wens ik een objectieve blik toe, waarmee het in staat is om de dingen die goed lopen, in stand te houden. Want als regio staan we aan de vooravond van veelbelovende trajecten die we graag willen uitvoeren. Ik hoop daarom dat mijn vrees ongegrond blijkt.
