Column
Ware helden
Het is voor iemand die op school meerdere talen leerde, veel leest, en regelmatig schrijft, zeer moeilijk voor te stellen hoe begrensd de wereld is van een laaggeletterde. Ik moest eraan denken toen ik een weekend in Budapest was. Ik had geen idee wat er in het Hongaars op de borden stond, op de kaart in de metro, enzovoort. Ik was niet in staat om iets te begrijpen van wat ik op straat trachtte te lezen. En dit beperkte zich maar tot een weekend. Maar beeld je eens in dat dit de praktijk is van alledag!
Voor één op de tien Nederlanders is dit, in meer of mindere mate, het geval. In onze regio is dat niet anders. Een grote groep inwoners komt slecht mee op het werk of in de samenleving omdat ze moeite heeft met lezen en schrijven. Taalvaardigheid is echter nodig om de kansen die er voor iedereen zijn ook daadwerkelijk te kunnen benutten. Laaggeletterdheid is een hardnekkig probleem, omdat het veelal omgegeven is door schaamte. En dat is niet nodig omdat het namelijk niets zegt over de persoon, zijn of haar kwaliteiten of intelligentie. Daarom ben ik blij dat er laaggeletterden zijn die zelf opstaan om dit probleem aan de kaak te stellen.
Recentelijk voerde Holland Rijnland campagne tegen laaggeletterdheid met de verspreiding van kaarten huis-aan-huis, via posters en banners. Hierop traden Mandy en Marco naar voren, die moeite hadden met taal en lotgenoten oproepen om ook de stap te zetten naar een taalcursus. Dat zij hun verhaal durven te vertellen, is voor andere laaggeletterden de beste motivator om het probleem aan te pakken. Mensen als Mandy en Marco zijn als geen ander in staat om anderen over die streep te trekken. In mijn ogen zijn zij de ware helden in de strijd tegen laaggeletterdheid.